Gdy Tsuki się obudził było około szóstej rano. Dawno nie spało mu się tak dobrze. Spojrzał w bok. A jednak Ourell nie jest tylko najpiękniejszym ze snów. Na szczęście. Uśmiechnął się i starał się być jak najciszej, aby nie zbudzić chłopaka. Bardziej okrył go kocem i uśmiechnął się. Wyglądał teraz tak słodko i niewinnie. Delikatnym ruchem odgarnął włosy z jego twarzy. Piękny. Podszedł do szafy i wyciągnął ciemne rurki, białą koszulkę z jakimś nadrukiem i bieliznę. Spojrzał jeszcze na chłopaka i wyszedł. Westchnął. Oby wuj jeszcze spał. Wrócić, na pewno wrócił ponad godzinę temu i wyprowadził Shinohiego na spacer. Westchnął i zamknął się w łazience. Nie wie, co by zrobił, gdyby to okazało się jedynie snem. W końcu to było takie piękne. Przy tym szatynie czuje się jak przy nikim innym i nie chciał go opuszczać. Odłożył ubrania na szafkę i wszedł pod prysznic. Przecież nie ma nic lepszego, niż zimny prysznic z rana. Wzdrygnął się na pierwszy kontakt wody się skórą, ale niedługo potem zaczął się przyzwyczajać. Miał tylko nadzieję, że szarookiemu również bardzo zależało na brunecie, jak tego chciał. Namydlił swoje ciało i spłukał pianę. Trochę bolał go odbyt, ale nie przeszkadzało mu to. Zakręcił wodę i wyszedł spod prysznica. Złapał za ręczniki i wytarł się. Uśmiechnął się, stając przed lustrem i zabierając ręcznik z mokrych włosów. No prawda. Przecież będzie musiał jakość ukryć te dwie malinki. Póki co należało unikać zbędnych, niepotrzebnych pytań. Ubrał się i rozwiesił ręczniki. Jak to miał w zwyczaju, byle jak związał gumką włosy w kucyk, aby mu nie przeszkadzały, po czym skierował się na dół, aby przygotować śniadanie. Nasypał jedzenia Shinohiemu i otworzył lodówkę. Co by tu... Chłopak uśmiechnął się i wyciągnął jajka. Omlety powinny być dobre. Przeciągnął się i zabrał się za przygotowywanie śniadania.

Chłopak wyjął wszystkie odpowiednie składniki i zręcznie zaczął przygotowywać śniadanie. Miał już niemałą wprawę w gotowaniu, więc wszystko poszło szybko i sprawnie. Gdy patelnia rozgrzała się do odpowiedniej temperatury nalał porcję ciasta i smażył omlety. Naprawdę nie chciało mu się iść do szkoły i najchętniej zostałby znów z tym szatynem sam na sam. Uśmiechnął się delikatnie. gdyby ktoś mu wczoraj powiedział, że zakocha się od... pierwszej rozmowy to na pewno nie zwróciłby na to uwagi lub wyśmiał ta osobę. Lecz ty to naprawdę jest miłość? Czy to te właśnie uczucie? Ale chyba gdyby to nie było to, wtedy szatyn nie pozwoliłby mu zostać na noc, nie gadałby z nim tak beztrosko, nie martwił się niczym i... Nie zaszłoby to aż tak daleko. Ale czarnooki niczego nie żałował, co to, to nie. Przymknął powieki i wyjął omlet na talerz i zaczął smażyć czwartego. W międzyczasie wstawił wodę na herbatę i wyciągnął kubki. Dla Ourella earl grey, a sobie zrobił wiśniowo - malinową. Po chwili wrócił do smażenia ostatniej porcji i zdjął ją na talerz. Gdy skończył umył patelnię i ustawił śniadanie na stole. Trzeba iść po szarookiego, aby nie spóźnić się do szkoły. Po cichu wszedł na górę i jak najciszej zakradł się do pokoju. Chłopak chyba jeszcze spał. Podszedł do niego i ostrożnie usiadł obok niego. Delikatnie pochylił się i odgarnął jego brązowe włosy za ucho. Uśmiechnął się i nachylił jeszcze bardziej i pocałował słodkie usta starszego chłopaka.

Chłopak uśmiechnął się i poczochrał włosy swojego towarzysza. Teraz był naprawdę szczęśliwy. Zwłaszcza, gdy widział, że brązowowłosy też się cieszy z jego towarzystwa. I wyglądał tek ślicznie z tymi rumianymi policzkami. Tak słodko, uroczo. Ale nie po to tu jest, aby rozmyślać nad jego urodą. Choć nie można było mu nic zarzucić. Dla szatyna był naprawdę piękny. I może nie tylko jemu.
-Jak się spało, panie uroczy? - uśmiechnął się i przechylił lekko głowę w bok. Tak. Był zdecydowanie. Słodki. Ale cóż. Powoli będzie trzeba zbierać się do szkoły. Ale jeśli pójdzie tam szarooki, to nie sprawiało to żadnego problemu. Aby tylko byli razem w klasie.

-Piłką? O jakiej piłce mówisz? - chłopak uniósł jedną brew do góry i ze zdziwieniem spojrzał na szarookiego chłopaka. Nie rozumiał go, ale przecież prawie go nie znał. A to... Było trochę dziwne. Delikatnie przychylił głowę w bok i pod tym kątem przyglądał się Ourellowi.
-Spało mi się tak dobrze, jak nigdy przedtem. - uśmiechnął się i podparł rękami łózko, po jego obu bokach. To był naprawdę przyjemny widok. Mógł tak na niego patrzeć cały czas.
-A teraz idź, a ja poczekam na ciebie w kuchni. - podszedł do chłopaka i delikatnie go pocałował, po czym zabrał sie za ścielenie łózka. Teraz był naprawdę szczęśliwy. Miał dla kogo żyć.

-Śpi i spać powinien jeszcze z trzy godziny. - westchnął. Też nie miał teraz ochoty na takie spotkanie. Przeczesał dłonią włosy i kątem oka spojrzał na chłopaka.
-No racja. Chodź. - uśmiechnął się delikatnie i skierował do wyjścia z pokoju. Zapomniałby o tym ale cóż. Ciekawiło go, czy gdyby wczoraj tyle nie wypili, to czy i bez tego to wszystko tak się potoczyło. Ale tego się nie dobie. Mógł jedynie snuć głupie przypuszczenia i domysły. Wszedł do łazienki i podszedł do szafki, aby wyjąć z niej czysty ręcznik. Odwrócił się przodem do chłopaka i wręczył mu ręcznik, całując go w usta. Co zrobić, że tak bardzo go kusiły i był gotów wykorzystać każdy najmniejszy pretekst, aby poczuć ich smak?

Nie przejął się za bardzo tym, że został wypchnięty z łazienki. Wrócił do pokoju i skończył ścielić łóżko. Gdy skończył tę czynność spakował rzeczy do swojej, troszkę już wysłużonej, skórzanej torby i odnalazł w szafie czarną marynarkę i ciemno niebieską arafatkę w kratkę. W końcu musi zakryć te dwie malinki, aby uniknąć nie potrzebnych, denerwujących pytań. Westchnął i rozpuścił włosy, aby je poczesać. Chłopak posiadał takowe szczęście, że nie musiał długo ich układać, aby uzyskać tak zwany artystyczny nieład, który dobrze się prezentował. Uśmiechnął się i przerzuciła arafatkę przez szyję tak, że dokładnie otulała jego szyje i zwisała z przodu. Zabrał swoją torbę i zszedł na dół, powiesił ją na wieszaku i usiadł w kuchni. Czekając na swojego towarzysza powoli zaczął pić herbatę.

-Wolę unikać zbędnych pytań. - uśmiechnął się do swojego towarzysza. - Jeszcze ktoś będzie zazdrosny. - odstawił kubek z herbatą na stół. - Smacznego - i zabrał się do jedzenia.

-Nie wiem. Skąd ja mogę wiedzieć, ile dziewczyn zakochało już się w mojej urodzie. - uśmiechnął się i zaczął jeść omlety. Kątem oka spojrzał na szatyna. Czyżby był o niego zazdrosny. - Smacznego. - uśmiechnął się i powrócił do jedzenia.